ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
فرق قرآن کریم با سایر کتابهای علمی این است که قرآن حکمت نظری را با حکمت عملی، فقه را با اخلاق، فقه را با حقوق آمیخته؛ قرآن کتابی است برای تعلیم و تربیت. مثلاً در تمام کتابهای فقهی ما﴿أَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ﴾[1] مطرح است و یا ﴿أَوْفُوا بِالْعُقُودِ﴾ [2]مطرح است؛ اما قبلش یا بعدش ﴿وَ اتَّقُوا اللَّه﴾[3] مطرح نیست، برای این کتب فقهی ، کتاب علمی هستند کتاب فقهی هستند. اما قرآن نور است که کتاب فقهی یا یک کتاب علمی یا کتاب فلسفی نیست. این خاصیت قرآن است که هر جا سخن از حکمت نظری است آن را با حکمت عملی هماهنگ میکند. هر جا سخن از فقه است با اخلاق؛ حقوق است با اخلاق؛ اصولی است با اخلاق که بشود نور؛ لذا هر جا که یک حکم شرعی دارد حکم اخلاقیاش را هم کنارش ذکر میکند.
پی نوشت :
[1]. سوره بقره, آیه275.
[2]. سوره مائده، آیه1.
[2]. سوره بقره، آیات189و194و196