انسان در تمام افعال و اهداف زندگی خود خدای متعال را باید در نظر بگیرد و پیشرفت و پیشبرد زندگی خود را فقط از خدای متعال استمداد کند ،تمامی مخلوقات وسیله هستند و اوست که فیاض علی الاطلاق است
در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام فرمودند : یقول الله لا قطعن امل کل مومن امل دونی بالا ءیاس [1]
که یعنی : خداوند می فرماید : بی گمان امید هر مومنی را که به غیر من امید بندد ،بامایوس کردنش قطع می کنم.
پی نوشت :
1.صحیفه الرضا20/276
امام صادق علیه السلام در مقام جایگاه و مقامات انبیاء حدیث قابل توجه ای را ذیل آیه 124 سوره بقره بیان فرمودند
شریفه مذکور چنین است که :
وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً [1]
و ( به یاد آر ) هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری بیازمود ، پس او همه را به نحو کامل انجام داد پروردگارش گفت: همانا من تو را برای مردم امام و پیشوا کردم.
امام صادق فرمودند :
إنَّ اللّه َ تبارَکَ وتعالى اتَّخَذَ إبراهیمَ عَبْدا قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ نَبِیّا ، وإنَّ اللّه َ اتَّخَذَهُ نَبِیّا قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ رَسُولاً، وإنَّ اللّه َ اتَّخَذَهُ رَسُولاً قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ خَلیلاً، وإنَّ اللّه َ اتَّخـَذَهُ خَلیلاً قَبْلَ أنْ یَجْعَلَهُ إماما ، فَلَمّا جَمَعَ لَهُ الأشیاءَ قالَ : إنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إماما . [2]
که یعنی :
خداوند تبارک و تعالى ابراهیم را به بندگى گرفت پیش از آن که او را به پیامبرى برگزیند، و او را به نبوّت رساند پیش از آن که به رسالت گزیند و او را رسول خود ساخت پیش از آن که به دوستى برگزیند و او را دوست و خلیل خود گردانید پیش از آن که امامش قرار دهد. و چون همه این مقامات را در او گرد آورد فرمود: من تو را پیشواى مردم قرار دادم.
حسن ختام : در این روایت نورانی حضرت در غالب یک استدلال زیبا حقیقت و جایگاه مقام امامت را بر اساس الفاظ قرآنی بیان فرمودند
این که انسان بتواند در مقام پاسخ گویی ویا بیان مطالب دینی از آیات قرآن کریم استفاده کند نکته بسیار مهم و پرارجی است
پی نوشت :
1. آیه 124 سوره مبارکه بقره
2. کافی 175/1
رعایت بعضی مسائل موجب قوام و استحکام جامعه می شود که عمده سفارشات اهل بیت عصمت و طهارت هم مراعات همین مسایل می باشد
مثلا رسول بزرگوار اسلام فرمودند :
لا تزال امتی بخیر ما تحابوا و ادوا الامانه ،و اجتنبوا الحرام و قروا الضعیف و ااموا الصلاه و آتوا الزکاه [1]
امت من تا زمانی که یکدیگر را دوست بدارند ، امانت را (به صاحبش) بازگردانند ،از حرام دوری کنند میهمان را گرامی دارد ، نماز بگزارد و زکات را بپردازند،پیوسته در خیر و خوبی خواهند بود.
خب اینکه مومن نسبت به سایر مومنین با احترام برخورد کند و اهل امانت باشد و به طور کلی اهل رعایت حلال و حرام باشد جامعه هم پویا و توانا می شود
پی نوشت
1. البحار 77/394/69
موقع ساخت و ساز خانه ها همیشه بنای اصلی آن ساختمان هست که دقیق ترین اطلاعات را نسبت به آن بنا دارد و نقاط ضعف و قوت ساختمان را خوب می شناسد و می تواند برای آن راهکار داشته باشد لذا انسان اگر بخواهد از منزل خود خوب استفاده کند باید به صحبت های بنای ساختمان خوب گوش بدهد.
در جریان دین مبین اسلام هم همینطور است معمار اسلام رسول مکرم اسلام است که با استفاده از وحی که مصون از خطا و اشتباه می باشد، آخرین و جهانگیر ترین دین را پایه گذاری نمود.
لذا اگر مسلمین بخواهند به سعادت برسند باید به سخنان پیامبر خدا و اهل بیت عصمت و طهارت گوش جان بسپرند و خطوط قرمز را رعایت کنند.
در کتاب تنبیه الخواطر روایتی رسول الله نقل شده است که حضرت فرمودند :
اذا عظمت امتی الدنیا نزع الله منها هیبه الاسلام[1]
هر گاه امت من دنیا را بزرگ دارد ،خداوند شکوه اسلام را از او میگیرد.
حسن ختام : بزرگی دنیا یعنی مسلمین فریفته زیبایی های دنیا بشوند و آخرت را فراموش کنند و دنیا را هدف قرار بدهند در این حالت روح اسلام که که تسلیم بودن در مقابل خدای متعال است از بین می رود و این یعنی شروع مشکلات و پایان شکوه اسلام.
پی نوشت :
1. تنبیه الخواطر :75/1
2 حدیث 338 از کتاب منتخب المیزان