یاداشت صدو چهل یک: مثل گلاب

  هیچ چیزی در عالَم نیست مگر اینکه به مشیئت الهی وابسته باشد  مثل انبیا  که  این نگاه توحیدی را داشتند 

در نظام تکوین وجود مبارک خضر وقتی به موسای کلیم گفت تو نمی‌توانی صبر کنی عرض کرد ﴿سَتَجِدُنِی إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ﴾[1] این   ﴿إِن شَاءَ اللَّهُ﴾ را وجود مبارک موسی به خضر(سلام الله علیهما) گفت, وجود مبارک ابراهیم به اسماعیل(سلام الله علیهما) گفت ﴿إِنِّی أَرَی فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ﴾ عرض کرد ﴿یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ﴾[2] این ﴿إِن شَاءَ اللَّهُ﴾ دأب همه موحّدان است اگر این ان‌شاءالله, در قرآن فراوان است چون در سیرهٴ انبیا آنکه زیر تیغ می‌خواهد برود می‌گوید ان‌شاءالله, آنکه می‌خواهد سوار کشتی بشود می‌گوید ان‌شاءالله این موحّدانه زندگی کردن کلمهٴ توحیدی را هم به همراه دارد پس این سخن, سخن همهٴ موحّدان است و ادبیات محاوره‌ای ما هم ان‌شاءالله است لذا اگر یک وقت کسی  برایش مانعی پیش آمد نتوانست به آن گفته‌اش عمل کند نمی‌گوییم دروغ گفت نمی‌گوییم خُلف وعده کرد, نمی‌گوییم دروغ درآمد یعنی نه کذب خبری است نه کذب مُخبری, نه خبر او دروغ  آمد نه او آدم دروغگوست و خلف وعده هم در کار نیست

این توحید به عنوان یک گلاب در برگِ گل هست که اگر این یک قطره آب را از این برگ برداریم این می‌شود تُفاله گل اگر معطّر است و اگر زینت است به خاطر همان یک قطره آب است اگر این گلاب را از این برگ گرفتند باید در سطل زباله بریزند دیگر, اگر این یک قطرهٴ توحید در زندگی نبود این زندگی می‌شود تفاله, ما باید موحّدانه زندگی کنیم

پی نوشت :

1.سورهٴ صافات, آیهٴ 102.
2. سورهٴ صافات, آیهٴ 102.