یاداشت صدو هفتاد : آب حیات

مردم بزرگوار ما  در نقل جریان زندگی حضرت خضر(سلام الله علیه) یک اشتباهی را مرتکب می شوند  که این اشتباه را قرآن  کریم تایید نمی کنند و آن این است که ما یک آبِ حیاتی داشته باشیم و در ٴ عالَم هر  کس از این آب حیات بخورد برای همیشه زنده می ماند  و مرگ به سراغ او نمی آید و حضرت خضر آب حیات را خورده بود و یا به دنبال او می گشت.

 این مسئله بر خلاف قرآن کریم است برای اینکه قرآن می فرماید : هر کسی باید بمیرد

﴿کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ﴾[1]  و یا جایی دیگری می فرماید ﴿إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُم مَیِّتُونَ﴾[2]

و سپس می فرماید  ﴿ثُمَّ إِنَّکُم بَعْدَ ذلِکَ لَمَیِّتُونَ﴾[3]  لسان قرآن می‌فرماید : این طور نیست که کسی به نحو ابد زنده باشد و حضرت خضر هم از این قاعده مستثنی نیست  اما معمَّرین می تواند عمر طولانی کنند امکان این هست که کسانی در شرایطی  به اذن خداوند عمرشان  طولانی باشد  این ممکن است و ممکن است کسی هم بعدالموت زنده شده باشد که وجود مبارک عیسی این کار را کرده، وجود مبارک حضرت  ابراهیم  هم این کار را کرده این مسائل  از کارهای بیّن‌الرشدی است که انبیا عظام  به عنوان معجزه استفاده می کردند. به هر حال احیای بعدالموت ممکن است، عمر طولانی ممکن است اما از آیات  قرآن کریم استفاده می شود  عمرِ ابد ممکن نیست.

پی نوشت :

1. سورهٴ آل‌عمران, آیهٴ 185.
2. سورهٴ زمر, آیهٴ 30.
3. سورهٴ مؤمنون, آیهٴ 15.