یاداشت صدو هشتاد سوم : اینطور بگو...

 

یک وقت  شخصی در حضور امام رضا (سلام‌الله‌علیه) عرض کرد «الحمد لله منتهی علمه»(1) که یعنی تا آنجا که علم خداست،  من خدا را حمد می‌کنم. حضرت فرمودند  اینچنین تعبیر نکن. برای اینکه اینکه گفتی «الحمد لله منتهی علمه» یعنی علم خداوند  حد ندارد، چون علم عین ذات  او است. وقتی علم عین ذات شد، می‌شود نامحدود. وقتی که نامحدود شد نمی‌توان گفت تا آنجا که علم هست. زیرا اگر گفتی تا آنجا که علم هست مثل آن است که بگویی تا آنجا که ذات است. یعنی از آن به بعد نیست. به حضرت رضا (سلام‌الله‌علیه) عرض کرد پس چه جور خدا را حمد کنم؟ فرمود: بگو «الحمد لله منتهی رضاه»(2). یعنی تا آنجا که مرز رضای خداست. رضای خدا محدود است. خدا از مؤمن و ایمان و امثال ذلک راضی است. از کفر و کافر راضی نیست. *«لا یرضی لعباده الکفر»*(3)، بهشت و بهشتیان محدودهٴ رضای خداوند هستند.جهنم و جهنمیان محدودهٴ غضب خداست.

پی نوشت :

1.اصول کافی، ج 6. ص 107، ... قال کتبتَ الی ابی الحسن (علیه‌السّلام) فی دعاء الحمد لله منتهی علمه فکتب الیّ لا تقولنّ منتهی علمه فلیس لعلمه منتهی ولکن قل منتهىً رضاه.

2. اصول کافی، ج 6. ص 107، ... قال کتبتَ الی ابی الحسن (علیه‌السّلام) فی دعاء الحمد لله منتهی علمه فکتب الیّ لا تقولنّ منتهی علمه فلیس لعلمه منتهی ولکن قل منتهىً رضاه.

3.سورهٔ  مبارکه زمر، آیهٔ 7.