یاداشت صدو هشتاد ششم: صبر انقلابی

حضرت موسیٰ بعد از پیامبر شدنشان وقتی  به مصر آمدند و آن معجزه را نشان دادند و  مردم را به حق دعوت کردند -خب، بنی‌اسرائیل منتظر بودند چون از گذشته خبر داده شده بود که یک منجی‌ای خواهد آمد و آن منجی هم موسیٰ است؛ حالا موسیٰ آمده، منتظر بودند بمجرّدی‌که موسیٰ آمد، دستگاه فرعون کن‌فیکون بشود؛ اما سریع این اتفاق نیفتاد 

 قرآن میگوید آمدند پیش حضرت موسیٰ و گفتند که «اوذینا مِن قَبلِ اَن تَأتِیَنا وَ مِن بَعدِ ما جِئتَنا»؛(۱)  پس تو که آمدی چه فرقی کرد؟ چه تفاوتی کرد؟ قبل از اینکه بیایی هم فرعونیان ما را آزار میکردند، زیر فشار بودیم، حالا هم که آمدی باز زیر فشاریم.

این آن حالت بی‌صبریِ بنی‌اسرائیلی است؛ بی‌صبری. حضرت موسیٰ گفت خب صبر کنید: اِنَّ الاَرضَ لله یورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِه وَ العاقِبَةُ لِلمُتَّقین؛(2) تقوا اگر داشته باشید، عاقبت مال شما است؛ صبر لازم است.

پی نوشت :

1.سوره‌ی اعراف، بخشی از آیه‌ی ۱۲۹
2.سوره‌ی اعراف، بخشی از آیه‌ی ۱۲۸؛ «... زمین از آنِ خدا است؛ آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد میدهد؛ و فرجام [نیک] برای پرهیزکاران است.»