یاداشت دویست هفتم : درب رحمت

خدای متعال در وصف منافقون در آیه سوم همین  سوره می فرماید : فَطُبِعَ عَلی‏ قُلُوبِهِم‏ که یعنی خداوند بر قلب منافقان مهر می زند کنایه از اینکه قلب منافقان که جای خشیت از خداوند است  و حرم امن خدای متعال است بسته میشود .

  بسته شدن قلب یعنی خداوند توفیقش را از ما بر می دارد و ما را به حال خودمان رها می میکند مثلا گاهی انسان می خواهد کاری را انجام دهد زمین و زمان جن و ملک همه همراهیش می کنند تا به انجام برسد اما گاهی خداوند این همراهی را از ما بر می دارد

این درب توفیقات الهی قانونش در ابتدا سوره فاطر آمده است که فرمود :

ما یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها وَ ما یُمْسِکْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ

هر رحمتی را که خداوند برای مردم بگشاید  هرگز آن را بازدارنده ای نیست ، و هر چه را بازدارد هرگز آن را پس از او گشاینده ای نباشد ، و اوست مقتدر غالب و حکیم.

خدای متعال می فرماید ما کسی را گمراه نمی‌کنیم قلب کسی را هم  سیاه نمی‌کنیم. اگر کسی مؤمن باشد توفیق می‌دهیم:؛ دری را که خدا بر اساس رحمت باز کند کسی نمی‌تواند ببندد؛ اما وقتی دیدیم عده‌ای بی‌لیاقت هستند و مرتّب علیه دین تلاش و کوشش می‌کنند، این درِ رحمت را به روی اینها می‌بندیم. ما کاری با او نداریم چیزی  هم به او نمی‌دهیم، او را به حال خودش رها می‌کنیم، آن وقت است که او  سقوط میکند. این دعای شریف وَ لَا تَکِلْنِی إِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَدا»، همین است