اینجا سبقت مجاز است!
نوشته جات یک دانشجوی حقوق
اینجا سبقت مجاز است!
نوشته جات یک دانشجوی حقوقدرباره من
کسی نیست که بخواهد درباره اش چیزی باشد. سالبه به انتفاء موضوع
ادامه...
یاداشت دویست هفدهم :داستان یک توبه
همه ما سوره نساءرا خوانده ایم اما توجهه به شان نزول آیات مخصوصا این سوره باعث توجه عمیق و دقیق تر و فهم بیشترنسبت به آیات کلام الله مجید را برای ما فراهم می آورد.
خدای متعال در آیه دوم از سوره نساء می فرماید :
وَ آتُوا الْیَتامى أَمْوالَهُمْ وَ لا تَتَبَدَّلُوا الْخَبیثَ بِالطَّیِّبِ وَ لا تَأْکُلُوا أَمْوالَهُمْ إِلى أَمْوالِکُمْ إِنَّهُ کانَ حُوباً کَبیراً
که ترجمه آیه چنین است :
اموال یتیمان را (هنگامى که به حدّ رشد رسیدند) به آنها بدهید! و اموال بد (خود) را، با اموال خوب (آنها) عوض نکنید! و اموال آنان را همراه اموال خودتان (با مخلوط کردن) نخورید، زیرا این گناه بزرگى است!
اما چه اتفاقی می افتد که خدای متعال چنین آیه ای را نازل می کند:
شخصى از قبیله «بنى غطفان» برادر ثروتمندى داشت که از دنیا رفت، و او به عنوان سرپرستى از یتیمان برادر، اموال او را به تصرف درآورد، هنگامى که برادرزاده به حد رشد رسید، از دادن حق او امتناع ورزید، موضوع را به خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) عرض کردند، آیه نازل گردید و مرد غاصب بر اثر شنیدن آن توبه کرد و اموال را به صاحبش بازگرداند و گفت: «اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الْحُوْبِ الْکَبِیْرِ»به خدا پناه مى برم، از این که آلوده به گناه بزرگى شوم
لذا یک نکته مهمی که از این شریفه استنباط می شود این هست که ما اگر که می‌خواهیم به بچه‌های مان بعد از مرگ مان ظلمی وارد نشود به ایتام دیگران ستم نکنیم این وعید است ممکن است ذات اقدس الهی به این وعید عمل نکند، ولی این خطر هست.
پی نوشت :
