یاداشت دویست سی هشت : دیدن خدا

آیا کسی می تواند خدا را با چشم  ببیند؟ 

اگر کسی از علم حصولی گذشت و به مقام شهود رسید فیض خدا و نورِ ﴿نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض﴾[1] را می‌بیند. می‌بینید که لطایف قرآن چگونه در سوره مبارکه «نور» بیان شده! فرمود: ﴿اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِه﴾, نه «مَثَلُهُ» ما دو تا نور داریم: یکی خود خداست که ﴿اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض﴾ است; یکی نور این نور, مَثَل این نور ﴿کَمِشْکاةٍ فیها﴾؛ آن وقت مراحل جداگانه دارد.

آن نور ﴿فی‏ بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَع﴾[2] است, آن نور در مسجد است, در حرم اهل بیت است: ﴿فی‏ بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَع﴾؛ هر کس بخواهد به مقام شهود برسد با این نور رابطه دارد که نورِ نور خداست و عالی‌ترین مقام انسان هم همان کمال انقطاع است که در مناجات مبارکه شعبانیه است: «هَبْ لِی کَمَالَ الِانْقِطَاعِ».[3]

پی نوشت :

1.سوره نور، آیه35.

2. سوره نور، آیه36.

3. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏3، ص299.