یاداشت دویست سی نهم : سلاح

جوان انقلابی باید در دستش سلاح باشد  گاهی سلاح اسلحه های مرسوم است مثل کلاشینکوف و .... گاهی سلاح غیر مرسوم است اما جنبه سلاح بودن خودش را دارد چرا که در جنگ با هر چیز که بشود از خود دفاع کرد نوعی اسلحه محسوب می شود مثلا قلمی که در دست اساتید و دانشجویان هست یا ابزاری که در دست کارگران انقلابی است یا بیلی که در دست کشاورزان هست و حتی چوب دستی چوپانان کشور همه اسلحه ای است که دشمن از آن ترس دارد  مهم این است که دست های ما خالی نباشد مهم این است که در این جنگ سلاح تو چیست؟ فهم این نکته خالی از منفعت نیست که بدانیم زمانی اصحاب مولایمان علی هیچ سلاحی مگر زبانشان در دست نداشتند؟