یاداشتی کوچک به جملات دکتر شریعتی

دکتر شریعتی در کتاب چه باید کرد نوشته اند : علوم اسلامی اسلام را از ماهیت اصلیش دور کرده است.

طبعا سبک نوشتاری و گفتاری ایشان  زیبا و جذاب است اما نه  مثل سایر نقل قول های که به  دروغ از  ایشان در فضای مجازی  میبینیم 

اما  صحبت ایشان در مورد رابطه علوم اسلامی و ماهیت اسلام   واقعی هست و مستند اما جان  سخن در آن است که در واقع  هم ما با آموزش و یادگیری  علوم اسلامی از اسلام دور میشویم؟ 

بر این اساس علمای اسلام هم باید دورافتاده ترین مخلوقات   به ماهیت  اسلام باشند در حالی که قوام دین به علما و دانشمندانش هست  دانشمندانی که آمد و شد و رفت آمد آنها برای مسلمین رحمت است کسانی که نگاه به آنها یا حتی  به درب خانه  هابشان نگاه میکنند برایشان ثواب مقرر شده پس چگونه میشود  که  چنین افرادی دورافتاده ترین مخلوقات به اسلام باشند؟

 شاید اینگونه بتوان جواب داد که در واقع ما باید و نباید هایی که اصطلاحا هنجار نامیده میشود را از همین علوم فقه اصول حدیث  کلام و عقاید و امثالهم میگیریم لذا اینها خود نزدیک کننده و مقرب هستند نه مبعد

پس جای سخن کجاست؟

بایددید منظور دکتر شریعتی از ماهیت اسلام چیست؟

با توجه به سیر اندیشه ایشان و سایر قلم فرسایی های که از ایشان موجود است  میتوان به این دو مورد اشاره کرد  که منظور ایشان  را از ماهیت  اصلی اسلام دفع ظلم و توجه به مستضعفین و پویایی جامعه است  در این حال قسمتی از جمله معلوم شد اما منظور از علوم اسلامی چیست؟

 چون تبادر  از علم اسلامی دو گونه است:

قسمتی همین فقه و اصول عقاید مصطلح در حوزه و دانشگاه ها و قسمتی هم علومی که نتوانسته اند خود را به روز کنند و جنبه مقدمی دارند مثل صرف و نحو لغت و امثالهم 

طبیعتا مراد دکتر شریعتی مورد اول نیست چون در واقع چنین نیست  معنای جهاد دفع ظلم و هزاران قواعد دیگر که به پیشرفت بشر کمک شایانی میکند اما مورد اخیر در مواردی  درست است 

نتیجه گیری :

با توجه به تبیین مفعوم علوم اسلامی و  ماهیت اسلام بیان این نکته حایز اهمیت است که جمله فوق اگر از لحاظ کلی و صد در صدی گفته شود کاملا اشتباه است و غلط اما اگر به نحو موجبه جزییه فرضا ده درصدی گفته شود مسامحته قابل قبول است