یاداشت سی و چهارم : بحث عقلانی

  

    بزرگترین پیامبری که خداوند برای انسان قرار داد همانا عقل او بود و هدف از ارسال رسل هم تقویت این عقل قرار گرفته شد .                لذا اگر کسی با استفاده از عقل سلیم و با کمک روایات به آیات دقت کند راه صحیح را از اشتباه میتواند تشخیص دهد.

 یکی از این آیاتی که راه صحیح را نشانمان میدهد  آیه 124 سوره بقره هست که فرمود:

          وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی‏                          قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ

حضرت ابراهیم در مورد امامت فرزاندانش از خداوند میپرسد که امامت برای چه کسانی است؟ و جواب میشنود : امامت برای کسانی است که ظالم نباشند.  خب کلمه ظالم معنای بسیار وسیعی است لکن وقتی به خود قرآن توجه میکنیم میبینیم قرآن خود ظلم را تفسیر کرده آنجا که فرمود:

 یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُون بقره 254

      پس کسانی که به خداوند کافر باشند یا شریکی گرفته باشند نمی توانند امام و یا خلیفه رسول الله باشند

غیر از رسول  خدا فقط علی علیه السلام بود که از  در طول عمر شریفش هیچ گاه شریکی برای خدا قرار نداد و حال آنکه سایرین که خلیفه شدند مدت مدیدی از عمراشان در کفر و شرک گذرانده بودند.