یادشت چهل نهم: کشاورز اصلی من هستم!

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾

آیا آنچه را کشت مى ‏کنید ملاحظه کرده‏ اید 

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾

آیا شما آن را [بى‏یارى ما] زراعت مى ‏کنید یا ماییم که زراعت مى ‏کنیم 

مبادا خیال  کنیم حیات گیاهان به دست ماست!.

کشاورز  اصلی خداوند است . ما کارمان فقط حرث است، انبارداری است،                           نقل و انتقال حبه‌ها و بذرها و نهال‌ها از انبار یا از کنار باغ به مزرعه و                                باغ است، همین و بس! هیچ کدام از این امور  احیا نیست، اینها که                                   حیاتبخشی نیست ما یک گونی گندم را از انبار به دل خاک می‌سپارید.

قرآن کریم میفرماید  مبادا خیال کنید که شما زارع هستید؟ 

﴿أَ فَرَأَیْتُمْ ما تَحْرُثُونَ ٭ أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾                                              زارع خداست  ما فقط حرث میکنیم .  در ادبیات قرآنی و                                                عربی یک  معنای حارث داریم، یک معنای  زارع؛ حارث                                              کسی است که این گندم‌ها و این جوها و این برنج‌ها و این                                                  جماد را از انبار تحویل یک جماد دیگر می‌دهد، همین و                                                   تمام ! اینکه احیا نیست. آن‎که فرمان می‌دهد، این حبّه مرده                                                را زنده می‌کند، بخشی‌ از آن را به صورت ریشه به دل خاک                                            می‌برد، بخشی از آن را به صورت خوشه و شاخه به بالا می‌آورد،                                       آن را جان می‌دهد خداست.                                                                                     فرمود ما زارع هستیم، مقداری بذرپاشی کردید و رفتید، خبری ندارید!                                    ﴿أَ فَرَأَیْتُمْ ما تَحْرُثُونَ ٭ أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾.

پینوشت:

سوره واقعه آیه 63و 64

تفسیر تسنیم ذیل سوره الرحمن