یاداشت پنجاهم: آنچه که نمیدانی نگو و آنچه که میدانی همه اش را هم نگو

اینکه چقدر اسلام برای زبان و کنترل این صحبت کرده است یک مسئله جدی است همانطوری که در طول تاریخ  اتفاقات  بزرگی  را زبان به وجود آورده جدی است  هدف  نگارنده از نوشتن چنین مسله ای صرفا تکرار و یادواری برای همه است که بدانیم  چگونه صحبت کنیم 

روایت اول:

سخن در بند توست تا آن را نگفته باشی و چون گفتی تو در بند آنی پس زبانت را نگه دار چنان که طلا و نقره خود را نگه میداری زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را طرد یا نعمتی را جلب کرد

روایت دوم:

آنچه نمیدانی مگو بلکه همه آنچه را که میدانی هم نگو زیرا خداوند بر اعضا بدنت چیزهای واجب کرده که از آنها در روز قیامت بر تو حجت آورد

نتیجه گیری: سیره عملی و نقلی که از اهل بیت به دست ما رسیده همه بیانگر توجه به زبان و صحبت های است که میکنیم لذا مراقبت هایمان را بیشتر کنیم

پی نوشت:

حکمت 381 و 382 نهج البلاغه