یاداشت پنجاه دوم: حق مردم را بدهیم

به طور کلی  اسلامی  به   دو محدوده  تقسیم   میشود :

یک:  حوزه توحید است  که میشود  ملی و محلی  مثلا  ارتباط مسلمان با مسلمان یا مسلمان با کافرانی که در محدوده توحید زندگی میکنند

دو:  حوزه بین المللی و و جامعه بشری است اعم از اینکه  مُلحد باشند یا  وثنی و غیرش 

قرآن کریم در هر دو محدوده میفرمایید : لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ  که یعنی از اموال مردم کم نگذارید 

 قرآن میفرمایید حق هیچ کسی را کم نگذار ! ما چه کار داریم که آن طرف کمونیست است یا غیر کمونیست ، جنس فروختید باید سالم بفروشید. این دین می‌شود دین جهانی. پول مردم را باید بدهیم! اگر چیزی از کسی خریدیم، باید به همان اندازه بدهیم.                                                                                                         یک وقت کسی می‌خواهد تدریس کند،  می‌خواهد تألیف کند،  می‌خواهد سخنرانی کند، بی‌مطالعه بخواهد حرف بزند این قرآن می‌گوید این کار حرام است.             شما وقت مردم را برای چه داری می‌گیرید؟ آیه لاتبخسو نفرمود ای مسلمانان! نفرمود ای یهودیان! نگفت خوراکی! نگفت کشاورزی یا دامداری!  مگراز شیء جامع‌تر داریم؟ نه! هیچ کلمه‌ای جامع‌تر از کلمه شیء نیست. این هم جمع بسته شد، از اشیا بالاتر که نداریم. فرمود هیچ چیز مردم را کم نگذارید. حالا اگر چه حوزه چه دانشگاه کسی، استادی رفته درس بگوید بی‌مطالعه، این آیه می‌گوید این کار حرام است. سخنرانی می‌خواهد بکند، تکرار می‌خواهد بکند، بی‌فایده حرف بزند، این آیه می‌گوید این حرام است. جلسه‌ای را می‌خواهد اداره کند، مطالعه قبلی نکرده، فرصت مردم را دارد تلف می‌کند، این آیه می‌گوید حرام است.           ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ﴾، چه مسلمان چه کافر، شما می‌خواهی حرف بزنی، همایشی هست یا سخنرانی هست، یکجا می‌خواهی درس بگویی، یکجا می‌خواهید مشورت بکنی، یکجا می‌خواهی اظهار نظر بکنی، هیأت امنای مسجدی هستی، از این جامع‌تر که فرمود: ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ﴾، آن وقت زیر مجموعه آنها سوره مبارکه «الرحمن» است، زیر مجموعه این اصل کلّی سوره مبارکه «مطفّفین» است خرید و فروش، کالا، تجارت، هر پیمانی با هر کسی بستی، به اندازه کافی وفا بکن! ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ﴾.