﴿یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ﴾،1
دست و زبان و پا گرفتار ما انسانها هستند، اینها مجرم نیستند اینها ابزار کار هستند. مجرم یا محسن واقعی ما هستیم وقتی اینها حرف میزنند، قرآن نمیگوید اینها اقرار میکنند. اگر کسی دروغ گفت یا فحش گفت، زبان فحش نگفت، زبان دروغ نگفت، اگر زبان دروغ بگوید که میشود اقرار. در حالی که ﴿یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ﴾، معلوم میشود که او حرف نزد. این انسان است که حرف میزند، چون اگر خود شخص حرف بزند، میگویند اقرار کرده است. درباره دیگران بخواهد حرف بزند، میگویند شهادت داده است. معلوم میشود دست ما نیستیم، پا ما نیستیم، دهن ما نیستیم، اینها بیگانهاند، اینها ابزار کار هستند، انسان است که اینها را به کار میگیرد. فرقی بین قلم و دست نیست، حالا دست به بدن متّصل است و قلم منفصل. ﴿یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ﴾، و کذا و کذا و کذا. معلوم میشود که اینها جُرم نکردند. آن دست رومیزی یا زیرمیز بگیر این دست گناه نکرده، این شخص گناه کرده، مثل قلم است مثل ابزار دیگر است و اگر این دست مُجرم بود که میفرمود اقرار کرده است. وقتی خود انسان با آن درونش حرف میزند، میگوید: ﴿فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعیرِ﴾2 خود انسان! اما دست و پا حرف میزنند معلوم میشود ابزار کار هستند. این دست بیچاره از ما به ستوه آمده است، این زبان بیچاره از ما به ستوه آمده است همه اینها علیه ما هم شکایت میکنند به خدا و هم در روز قیامت شهادت میدهند همه از دست ما به ستوه آمدهاند ما همه اینها را گرفتار کردیم. فرمود اینها علیه شما شهادت میدهند.
پی نوشت:
سوره نور آیه24
سوره ملک آیه 11