یاداشت صدو دهم : سختم است

بعضی می‌خواهند نماز شب بخواند می‌گویند سختم است. می‌خواهند روزه بگیرند در ماه مبارک رمضان می‌گویند سختم است. همه اطبّا همه روایات ما این است که دوبار غذا شبانه‌روز برای انسان بس است. اصلاً این تمرین است، وقتی که ماه مبارک رمضان شده انسان عزا می‌گیرد. اکثر بیماری‌ها هم برای همین گوارش است. این مهمانی‌ها اصلاً اینها نمی‌فهمند چگونه پذیرایی کنند؟ مرتّب تعارف می‌کنند! مرتّب تعارف می‌کنند! مدام به جان خود قسم می‌خورند این قدر بخور! یک حیوان ناطقی‌اند خیلی‌ها! خدا حفظ کند حضرت آیت الله حسن‌زاده را که آن قصیده بلند را گفت «ماه رمضان آمد، نور دل و جان آمد» یک قصیده بلندی ایشان درباره ماه مبارک رمضان دارد یک عده خوشحال‌اند که ماه مبارک رمضان دارد می‌آید. یک عده عزا می‌گیرند. تمام اطبا می‌گویند دو بار غذا شب و روز برای بدن کافی است بقیه را شما باید حمل کنید. اکثر بیماری‌های ما بیماری گوارشی است این بیمارستان‌ها پر است. اکثرش برای پرخوری و بدخوری است. آدم این قدر می‌خورد که مریض بشود؟ این قدر می‌خورد که آروغ بزند؟ آن پیغمبر! آن ادب! کسی در مجلسش آروغ زد، فرمود: «أقلِل مِن جَشَإ»؛[1] آدم این قدر می‌خورد که در مجلس آروغ بزند؟ آدم که می‌خواهد بفهمد انسان است یا حیوان وقتی کنار سفره نشسته می‌فهمد. آدم این قدر می‌خورد سنگین بشود بعد آروغ بزند؟! ضرر یعنی همین! اکثر بیماری، بیماری گوارشی است. وقتی ماه مبارک رمضان می‌شود عده‌ای خوشحال‌اند یک عده عزا می‌گیرند که ما چه کار بکنیم. از بعضی از حکما سؤال کردند چرا این قدر غذا می‌خورید؟ هم طبیب بود هم فیلسوف بود گفت این مقدار غذا برای تأمین بدن من بس است، بقیه من باید او را خدمت بکنم. در نوبت‌های قبل هم همین سخنان نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) در خطبه نهج البلاغه که در حکومت عثمان ذکر کرد، فرمود اینها کارشان بین نثیل و معتلف بود، «معتلف»؛ یعنی جایی که علف روییده می‌شود. نثیل جسارت است آن‎جا که شتر مدفوع می‌ریزد را می‌گویند نثیل. خیلی‌ها زندگی‌شان همین دو بخش است که از آشپزخانه چه در می‌آید آنها تحویل دستشویی می‌دهند همین!

پی نوشت :

1-الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص86.