یاداشت صدو بیست یکم : شیخ صدوق

       مرحوم صدوق، خدا حشرش را با انبیا و اولیا کند!ایشان به دعای وجود مبارک ولیّ عصر به دنیا آمده،  به برکت حضرت عبدالعظیم(سلام الله علیه) بسیاری از افراد سعی می‌کردند مرده‌هایشان را بیاورند در کنار قبر حضرت عبدالعظیم. ابن بابویه را هم که از بزرگان بود آن‎جا نزدیک حضرت دفن کردند. مرحوم آقا علی حکیم در  رساله سبیل الرشاد فی علم المعاد که یک رساله مختصری است در علم معاد، ایشان در اوایل رساله این فرمایش را دارند مرحوم آقا علی حکیم ذنوزی برای دویست سال قبل است. گفت یک باران فراوانی آمد و تندباد آمد و بسیاری از قبور ری فرو ریخت و مردم که می‌رفتند زیارت بکنند می‌دیدند جمجمه‌های سر و استخوان‌ها و اینها کم و بیش پیداست یک طرف نگاه کردند دیدند یک پارچه سفیدی هست. بررسی کردند دیدند کفن سالمی است، قدری جلوتر رفتند دیدند بدن سالمی است. اینها نمی‌دانستند او کیست! از محققان و کارشناسان آن منطقه بررسی کردند معلوم شد که قبر مرحوم ابن بابویه صاحب من لا یحضره الفقیه است آن وقت مردم تهران دسته دسته به زیارت این بزرگوار آمدند. مرحوم آقا علی می‌گوید که من آن روزی که می‌خواستم بروم دیدم که صف بود من صبر کردم که جمعیت قدری کمتر بشود بعد از تقریباً بیست روز خودم مشرّف شدم به زیارت. بین من و او هشتصد سال فاصله است، چون آقا علی دویست سال قبل مُرد و مرحوم ابن بابویه هم هزار سال قبل، گفت بین من و ایشان هشتصد سال فاصله است بدن تازه است، کفن تازه است. این ابن بابویه با این قداست که عمری را در راه دین گذراند، چندین کتاب نوشت که همه این کتاب‌ها کتاب قیّم است. این توحید صدوق از قیّم‌ترین کتاب‌های مرحوم ابن بابویه است.