یاداشت صدو چهل دوم : بوسیدن دست

بدانیم ما هر اندازه به این نیازمندان برسیم ذات اقدس الهی چندین برابر عطا می‌کند، و این کار شدنی است که انسان حبیب او باشد و باور کند که خدا صدقات را از او می‌گیرد و خدا صدقات را از او می‌پذیرد و مانند آن. این راه را به ما نشان داده اند و این راه، راه دلپذیری است و راه دلپذیر راهی نیست که انسان برگردد، پشیمان بشود یا ازسرعتش بکاهد. 

این کلمه مسکین و کلمه رسول را در فهرست نهج‌البلاغه ملاحظه کنید حضرت فرمودند: «المسکین رسول الله» یعنی این نیازمندی که امروز به شما مراجع کرده این را خدا فرستاده، این رسول الله آن رسول الله مصطلح نیست، اگر کسی واقعاً نیازمند است و به شما مراجعه کرد، بدان کسی او را فرستاده و اگر مشکل او را حل کردی بدان که دست تو قبل از اینکه به دست این نیازمند برسد به دست بی‌دستی الله رسیده است و برای همین وجود مبارک امام سجاد(ع) اگر چیزی به مستمند می‌داد دستش را گاهی می‌بوئید، گاهی می‌بوسید، گاهی بالای سر می‌گذاشت و گاهی به صورت می‌کشید و می‌فرمود: این دستِ من به دست بی‌دستی الله رسیده است. 

پی نوشت :

درس اخلاق حضرت علامه جوادی آملی ،اسفند ماه 94