هیچ کس نمی‌داند ما اینجا چه وسیلهٴ برای پذیرایی او آماده کردیم به خیال کسی هم نمی‌آید.

یک عذاب ناشناخت در سورهٴ مبارکهٴ «فجر» آمده و آن عبارت است از این است که   عذاب قیامت یک عذاب  ناشناخته است یعنی کسی تا به حال این گونه از  عذاب را درک نکرده و نچشیده است  همینطور که  لذّتهایی هم که در قیامت هست مشابهش در دنیا نیست  «ما عین رأتْ ولا اُذنٌ سَمِعَت» .

فرمود: ﴿فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُم﴾[1] یعنی هیچ کس نمی‌داند خدای متعال  برای او چه ذخیره کرده است زیرا  آنچه در دنیا دیده است  یک سلسله ای از  لذایذ محدود است و محدود است  به عالم  طبیعت اما  لذت یا عذاب آخرت از  سنخ دیگر است این در ذیل آیه‌ای است که مربوط به نمازشب‌خوانها آمده است که  ﴿تَتَجَافَی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ﴾[2] دربارهٴ این‌گونه از رادمردان که نمونهٴ بارزش حضرت آیت الله عظمای بهجت(حشره الله مع النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین) است از همین قبیل بود فرمود: ﴿فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ﴾ این نکره در سیاق لفظ است که یعنی هیچ کس نمی‌داند ما اینجا چه وسیلهٴ برای پذیرایی او آماده کردیم به خیال کسی هم نمی‌آید.

. از آن طرف هم در بخش پایانی سورهٴ مبارکهٴ «فجر»  فرمود: ﴿فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ٭ وَلاَ یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ﴾[3]  که یعنی آن بگیر و ببندی که در جهنم است سابقه ندارد لذا نکته اساسی این است نعمت ها و لذت های بهشتی بی سابقه است همانطور که عذاب قیامت هم بی مثل و بی سابقه است مهم این است که ما کدام راه را انتخاب می کنیم؟

پی نوشت :

1. سورهٴ سجده, آیهٴ 17.
2. . سورهٴ سجده, آیهٴ 16.