یاداشت صدو هشتاد : صادرات و واردات

غالباً انسان ها از راه چشم اشیایی را می بینند و درک می کنند و یا از راه گوش مطالبی را می‌شنود ولذت می برند.

حال  اگر چشمِ کسی بسته باشد, یا  گوش کسی بسته باشد این نه سمیع است نه بصیر وقتی سمیع و بصیر هم نبود وقتی واردات سمعی و بصری نداشت صادرات خوبی هم ندارد " کسی حرفِ خوب می‌زند و خوب حرف می‌زند که شنیده باشد و دیده باشد اگر کسی مطلبی را نشنیده, کتابی را نخوانده چه توقعی هست  که او حرفِ خوب بزند؟ چون مجرای وارداتی او بسته است مجرای صادراتی او هم بسته است این مسئله  از مجاری سه‌گانهٴ بسته خبر می‌دهد که ﴿صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ﴾[1] اینها کورند, اینها کَرند, مجرای وارداتی‌شان بسته است بُکْم‌اند حرفِ صحیح هم از اینها شنیده نمی‌شود مجرای صادراتی اینها بسته است خب اگر کسی اهل مطالعه نیست تا کتاب بخواند, اهل گوش دادنِ مواعظ هم نیست که از راه گوش چیزی را یاد بگیرد چنین آدمی کافر می‌ماند چیزی را هم نمی‌پذیرد این در حقیقت در نمایشگاه دنیا جهنم‌ بِخر شده است  بعد از اینکه فوت شد  جهنم را به او عرضه می‌کنند می‌گویند این را خودت خریدی ﴿الَّذِینَ کَانَتْ أَعْیُنُهُمْ فِی غِطَاءٍ عَن ذِکْرِی﴾ خودشان آمدند پَرده‌ای بافتند و جلوی چشمشان انداختند وگرنه خدای سبحان اینها را بی‌پرده خلق کرد این غِطاء و این پرده را خودشان بافتند و خودشان آویختند خدای سبحان در سورهٴ «ق»  فرمود این پرده را تو بافتی و آویختی ما آمدیم الآن برداشتیمش ﴿فَکَشَفْنَا عَنکَ غِطَاءَکَ﴾[2]  حق, بی‌پرده است خدا هم خود را بی‌پرده نشان داد با آیات و بیّنات خودش اما شما  با دست‌بافت خودتان  پرده‌ای بافتیید  و آویختید و جایی را هم نمی‌دیدید الآن ما این پرده را کنار زدیم  الان خیلی از جاها را  می توانید بینید   ﴿فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ﴾[3] پرده  را خود انسان می‌بافد,و خود انسان آویزان می‌کند  ﴿وَکَانُوا لَا یَسْتَطِیعُونَ سَمْعاً﴾ اصلاً نمی‌توانستند گوش بدهند با اینکه خدای سبحان اینها را سمیع و بصیر خلق کرد و یا در سورهٴ مبارکهٴ «انسان» فرمود:  ﴿فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعاً بَصِیراً﴾ این انسان  آمده خودش را کَر و کور کرده است   نگاه به نامحرم  چشم را از دیدن آیات الهی کور می‌کند گوش دادن به صدای حرام  گوش را از شنیدن کلمات حق کَر می‌کند وقتی یک‌جا موعظه است بعضی  حال رفتن ندارند وقتی منظرهٴ آموزنده است بعضی حالِ نگاه کردن ندارند اینکه می‌بینیم حال نگاه کردن نداریم  برای این است که  چشم هایمان  واقعاً بسته شده , گوش‌ هایمان  واقعاً بسته شده  و ما با گناهانمان چشم گوش خودمان را بسته ایم.

پی نوشت :

 1. سورهٴ بقره, آیهٴ 18.
2. سورهٴ ق, آیهٴ 22.
3. . سورهٴ ق, آیهٴ 22.