یاداشت صدو هشتاد هشت : قدم در مسیر عبادت

شیطان  در همه حالات وسوسه می‌کند. اما وقتی انسان وارد نماز می شود او همه نیرو های خود را آماده می‌کند که انسان هرگز در نماز حضور قلب پیدا نکند لذا در کارهای عادی شیطان خیلی مزاحم نیست اما وقتی انسان درمسیر عبادت قدم می گذارد او تمام  ذریّه‌اش را بسیج می‌کند که انسان را سرگرم غیر خدا کند. 

برای اینکه انسان از این تهاجم همگانی شیطان در نماز مصون بماند و شیطان چیزی را معبود انسان نکند بزرگان دین گفته‌اند که شما اوّل معبودتان را تعیین بکنید سپس عبادت را انجام دهید یعنی اول نگویید من عبادت می‌کنم تا حالا معبودش پیدا شود بلکه اول انسان خدای متعال را به یاد می آورد و سپس مشغول عبادت میشود تا  شیطان نتواند خاطراتی را در ذهن مان هست ورق بزند و حضور قلب را از ما سلب کند

 اگر بگویید نعبد، قبل از اینکه الله را بگویید او در ذهن خاطراتی را آورده و اما اگر بگویید *«ایاک»*، معبود را اول معین کنید دیگر جا برای وسوسه شیطان نیست به همین خاطر او دیگر نمی‌تواند معبودی را در ذهن و درجان ما  بیاورد چون ما معبود را اول معین کردیم.