یاداشت دویست سی نهم : سلاح

جوان انقلابی باید در دستش سلاح باشد  گاهی سلاح اسلحه های مرسوم است مثل کلاشینکوف و .... گاهی سلاح غیر مرسوم است اما جنبه سلاح بودن خودش را دارد چرا که در جنگ با هر چیز که بشود از خود دفاع کرد نوعی اسلحه محسوب می شود مثلا قلمی که در دست اساتید و دانشجویان هست یا ابزاری که در دست کارگران انقلابی است یا بیلی که در دست کشاورزان هست و حتی چوب دستی چوپانان کشور همه اسلحه ای است که دشمن از آن ترس دارد  مهم این است که دست های ما خالی نباشد مهم این است که در این جنگ سلاح تو چیست؟ فهم این نکته خالی از منفعت نیست که بدانیم زمانی اصحاب مولایمان علی هیچ سلاحی مگر زبانشان در دست نداشتند؟

یاداشت دویست سی هشت : دیدن خدا

آیا کسی می تواند خدا را با چشم  ببیند؟ 

اگر کسی از علم حصولی گذشت و به مقام شهود رسید فیض خدا و نورِ ﴿نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض﴾[1] را می‌بیند. می‌بینید که لطایف قرآن چگونه در سوره مبارکه «نور» بیان شده! فرمود: ﴿اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِه﴾, نه «مَثَلُهُ» ما دو تا نور داریم: یکی خود خداست که ﴿اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض﴾ است; یکی نور این نور, مَثَل این نور ﴿کَمِشْکاةٍ فیها﴾؛ آن وقت مراحل جداگانه دارد.

آن نور ﴿فی‏ بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَع﴾[2] است, آن نور در مسجد است, در حرم اهل بیت است: ﴿فی‏ بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَع﴾؛ هر کس بخواهد به مقام شهود برسد با این نور رابطه دارد که نورِ نور خداست و عالی‌ترین مقام انسان هم همان کمال انقطاع است که در مناجات مبارکه شعبانیه است: «هَبْ لِی کَمَالَ الِانْقِطَاعِ».[3]

پی نوشت :

1.سوره نور، آیه35.

2. سوره نور، آیه36.

3. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏3، ص299.