دویست هفتاد پنجم : اسلام و عقلانیت

 در حدیثی امام باقر علیه السلام می فرمایند :  لَمّا خَلَقَ اللّهُ الْعَقْلَ اسْتَنْطَقَهُ ثُمّ قَالَ لَهُ أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ ثُمّ قَالَ لَهُ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ ثُمّ قَالَ وَ عِزّتِی وَ جَلَالِی مَا خَلَقْتُ خَلْقاً هُوَ أَحَبّ إِلَیّ مِنْکَ وَ لَا أَکْمَلْتُکَ إِلّا فِیمَنْ أُحِبّ أَمَا إِنّی إِیّاکَ آمُرُ وَ إِیّاکَ أَنْهَى وَ إِیّاکَ أُعَاقِبُ وَ إِیّاکَ أُثِیبُ‏ [1]که ترجمه آن چنین است :
 امام باقر(ع) فرماید: چون خدا عقل را آفرید از او بازپرسى کرده به او گفت پیش آى پیش آمد، گفت باز گرد، بازگشت، فرمود به عزت و جلالم سوگند مخلوقى که از تو به پیشم محبوب‏ تر باشد نیافریدم و تو را تنها به کسانی که دوستشان دارم بطور کامل دادم. همانا امر و نهى و کیفر و پاداشم متوجه تو است. 

اهمیت این شریفه آنقدر زیاد هست که مرحوم کلینی صاحب کتاب الکافی اولین حدیثی که در کتاب خود می آورد این روایت هست مضمون این شریفه به قدری گویا و صریح است که هیچ گونه شبه و اشکالی را نسبت به دین مقدس اسلام باقی نمی گذارد

پی نوشت :

1.اصول کافى جلد 1 صفحه: 10 روایة: 1