الهی گاهی نگاهی

خدای متعال در قرآن کریم مطالب مهم و ارزنده ای را گوشزد می کند که رعایت این نکات باعث  رشد و ارتقای مادی و معنوی  زندگی ما می شود

مثلا در آیه 152 سوره بقره می فرماید :

فَاذْکُرُونی‏ أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لی‏ وَ لا تَکْفُرُونِ (1)

که یعنی : پس به یاد من باشید ، تا به یاد شما باشم! و شکر مرا گویید و ( در برابر نعمتهایم ) کفران نکنید!

این که انسان در زندگی روزمره خود به یاد خالق خویش باشد طبعا دیگر سمت گناه نمی رود و یا اینکه  اگر در فکر شکر نعمت های خدای متعال باشد  دیگر طریقه استفاده صحیح از نعمت های  و  مسیر های استفاده از آن ها را هم خوب می داند و عمل می کند که رعایت همین نکات ساده بسیاری از مشکلات ما را حل می کند اما نکته اصلی انس با قرآن کریم و تدبر و عمل کردن به این کتاب انسان ساز است.

پی نوشت :

1. آیه 152 سوره بقره

یا اهل تقوی و المغفره

سوال : چرا به امام کاظم علیه السلام لقب عبد صالح  داده شده است؟

جواب :  به علت سختکوشی و شدت عبادت  ایشان برای خدای متعال و توجه به مردم 

در روایتی گزارشی از زهد حضرت وارد شده که بدین شرح است :

الحسن بن محمد بن یحیس العلوی حدنی جدی : کان موسی بن جعفر یدعی العبد الصالح من عبادته و اجتهاده . روی اصحابنا انه دخل مسجد رسول الله فسجد سجده فی اول اللیل ،و سمع و هو یقول فی سجوده : عظم الذنب عندی فلیحسن العفو عندک ،یا اهل التقوی و یا اهل المغفره . فجعل یرددها حتی اصبح و کان سخیا کریما ، و کان یبلغه عن الرجل انه یوذیه فیبعث الیه بصره فیها الف دینار (1)

که یعنی  حسن بن یحیی علوی در کتاب تاریخ بغداد  از پدر بزرگش نقل کرده است امام کاظم به خاطر سخت کوشی  و شدت عبادتش به عبد صالح نامیده شده است و تعدادی از اصحاب حدیثی ناقل روایت نقل کرده اند  که آن حضرت سر شب به مسجد رسول خدا رفت و به سجده افتاد  و شنیده شد که در سجودش می گفت : بزرگ است گناه من و عفو از تو نیکوست ای آن که سزاوار آنی که از تو پروا کنند و ای آن که اهل آمرزشی . امام این جمله را تا صبح تکرار می کرد . امام کاظم انسانی با سخاوت و بزرگوار بود . هرگاه می شنید کسی حرفهای ناراحت کننده ای درباره او گفته است ،  ایشان ظرفی پر از هزار دینار برایش می فرستاد.

پی نوشت :

1. تاریخ بغداد 27/13

2. حدیث شماره 528 از کتاب منتخب میزان الحکمه

رنگ خدا...

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی بعضی از انسان ها به اوصاف افرادی که دوستشان دارند را  به خود می گیرند مثل دوستاران امام علی علیه السلام که حتی در پوشش لباس و یا اسامی فرزندان و .... هم از ایشان پیروی می کنند ،اساسا انسان دوست دارد خود را شبیه کسی کند که دوستش دارد! با تمام این توصیفات ما چرا با پیروی از دستورات اهل بیت عصمت و طهارت و قرآن کریم خود را به رنگ خدای متعال نورانی نکنیم 

خدای متعال در آیه 138 سوره بقره میفرماید :

صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ(1)

رنگ خدایی ( بپذیرید! رنگ ایمان و توحید و اسلام ) و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر است؟! و ما تنها او را عبادت می کنیم.

پی نوشت:

1. آیه 138 سوره بقره

برای خدا.....

بسم الله الرحمن الرحیم

لجام انسان باید در دست خدای متعال باشد اساس اسلام هم همین است تسلیم محض یعنی  خنده انسان برای خدا  باشد خشم او  ههم برای خدا متعال باشددر  سایر مسائل هم همین طور است .

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام فرمودند :

لایحق العبد حقیقه الایمان حتی یغضب للله و یرضی لله ،فاذا فعل ذالک فقد استحق حقیقه الایمان(1)

که یعنی :

بنده به حقیقت ایمان نمی رسد مگر آن که برای خدا به خشم آید و برای خدا خشنود شود . پس ، هرگاه چنین باد سزامند ایمان حقیقی گشته است.

پی نوشت :

1. کنز العمال 2-57-12-99-95

2. حدیث شماره 589 منتخب المیزان