گوشزد

یکی از نکاتی که مبلغین و اصحاب وعظ و خطابه وهر کسی که در امور تربیتی اشتغال دارد  باید رعایت کند مسئله رعایت کردن مواردی است که انسان به دیگران گوشزد می کند و این گوشزد ها اعم از اوامر هست و نواهی

در این زمینه داستان خرما خوردن پیامبر معروف هست که :

طفلی بسیار خرما می‌خورد، مادرش او را نزد پیغمبر برد و عرض کرد به این طفل بفرمایید خرما نخورد. پیغمبر فرمود: «امروز برو و فردا باز آی.» روز دیگر زن باز آمد. حضرت کودک را فرمود: «نخورد.» زن گفت: «یا رسول الله چرا دیروز به او نفرمودید.» حضرت فرمود: «دیروز خودم خرما خورده بودم و حرفم در او تأثیر نداشت که رطب خورده منع رطب چون کند».(1)

ویا روایت امیرالمومنین که فرمودند :

انی لااحثکم علی طاعه الا واسبقکم الیها،ولا انهاکم عن معصیه الا و اتناهی قبلکم عنها(2)

که یعنی : همانا من شما را به طاعتی وا نمی دارم مگر آن که خود جلوتر از شما آن را انجام می دهم و از گناهی باز نمی دارم جز آن که خودم پیش از شما از آن باز ایستم.

پی نوشت :

1.  حسن ذوالفقاری، داستان‌های امثال، تهران، مازیار، چ 2، 1385، ص 539.

2.غرر الحکم 3781

علی را ببینید

برای هر انسانی الگو و اسوه ای لازم است که انسان بتواند در فضائل اخلاقی خود را به  جایگاه الگوی خویش برساند

 نکته قابل توجه این هست که  در وجود الگو شکی نیست امااین الگو چه کسی باید باشد؟

بعضی از جوانان بازیگران یا فوتبالیست ها  و یا خوانندگان را الگوی خود قرار می دهند خب سوال می شود که این الگو در چه مسائلی  به عنوان الگوی شما قرار گرفته است ؟ اغلب پاسخ ها را که می شنویم به یک جواب واحد می رسیم، الگو بودن این افراد در تجملات زندگی تجملاتی مثل گوشی موبایل، خودرو ، البسه و زیور آلات آنچنانی است نه علم و تقوا و سایر مسائل اخلاقی و دینی در حالی که الگوی واقعی کسی  که در شرافت های انسانی به کمال رسیده باشد نه زر و زیور های دنیایی

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام به مومنین یک الگوی عالی را معرفی می کند ایشان می فرمایند:

مَن أرادَ أن یَنظُرَ إلى آدمَ فیعلمِهِ ، وإلى نوحٍ فی فَهمِهِ ، وإلى إبراهیمَ فی حِلمِهِ ، وإلى یحیى بنِ زکریّا فی زُهدِهِ ، وإلى موسى بنِ عِمرانَ فی بَطْشِهِ ، فَلیَنْظُرْ إلى علیِّ بنِ أبِی طالبٍ  [1]

هر که مى خواهد دانش آدم را ببیند و بینش نوح و بردبارى ابراهیم و زهد یحیى بن زکریا و قدرت موسى بن عمران را، به على بن ابى طالب بنگرد.

پی نوشت :

1. تاریخ دمق (ترجمه الامام علی)1110/69/3 و حدیث شماره 439 از کتاب منتخب میزان الحکمه

پیشرفت در زندگی

انسان در تمام افعال و اهداف زندگی خود خدای متعال را باید در نظر بگیرد و پیشرفت و پیشبرد زندگی خود را فقط از خدای متعال استمداد کند ،تمامی مخلوقات وسیله هستند و اوست که فیاض علی الاطلاق است 

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام فرمودند : یقول الله لا قطعن امل کل مومن امل دونی بالا ءیاس [1]

که یعنی : خداوند می فرماید : بی گمان امید هر مومنی را که به غیر من امید بندد ،بامایوس کردنش قطع می کنم.

پی نوشت :

1.صحیفه الرضا20/276

حدیثی زیبا از امام صادق علیه السلام

امام صادق علیه السلام در مقام جایگاه و مقامات انبیاء حدیث قابل توجه ای را  ذیل آیه 124 سوره بقره بیان فرمودند

شریفه مذکور چنین است که :

وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً [1]

و ( به یاد آر ) هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری بیازمود ، پس او همه را به نحو کامل انجام داد پروردگارش گفت: همانا من تو را برای مردم امام و پیشوا کردم.

امام صادق فرمودند : 

إنَّ اللّه َ تبارَکَ وتعالى اتَّخَذَ إبراهیمَ عَبْدا قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ نَبِیّا ، وإنَّ اللّه َ اتَّخَذَهُ نَبِیّا قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ رَسُولاً، وإنَّ اللّه َ اتَّخَذَهُ رَسُولاً قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ خَلیلاً، وإنَّ اللّه َ اتَّخـَذَهُ خَلیلاً قَبْلَ أنْ یَجْعَلَهُ إماما ، فَلَمّا جَمَعَ لَهُ الأشیاءَ قالَ : إنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إماما . [2]

که یعنی :

خداوند تبارک و تعالى ابراهیم را به بندگى گرفت پیش از آن که او را به پیامبرى برگزیند، و او را به نبوّت رساند پیش از آن که به رسالت گزیند و او را رسول خود ساخت پیش از آن که به دوستى برگزیند و او را دوست و خلیل خود گردانید پیش از آن که امامش قرار دهد. و چون همه این مقامات را در او گرد آورد فرمود: من تو را پیشواى مردم قرار دادم.

حسن ختام : در این روایت نورانی حضرت در غالب یک استدلال زیبا حقیقت و جایگاه مقام امامت را بر اساس الفاظ قرآنی بیان فرمودند 

این که انسان بتواند در مقام پاسخ گویی ویا بیان مطالب دینی از آیات قرآن کریم استفاده کند نکته بسیار مهم و پرارجی است

پی نوشت :

1. آیه 124 سوره مبارکه بقره

2. کافی 175/1