یاداشت بیست و پنجم: فاصله از منظر اسلام

                                                                                                                                                                                                                                                                                   اصولا از هر کلمه ای برداشت های متفاوتی  میتوان کرد مثلا محبت که در ابتدا ذاتا چیز خوبی است مثل محبت مادر به فرزندو  محبت خالق به مخلوق و هزاران مصادیق دیگر  اما اگر این محبت به افراط بگراید دیگر چیز خوبی نیست بلکه  باعث ضررو زیان های مختلفی  در زندگی افراد و جامعه می شود  لذا کلمات به طور کلی از بار خوب بودن یا بد بودن خنثی هستند بلکه باید دید در کجا و در چه زمانی استفاده میشوند تا بار خوبی یا بدی بگیرند .                                                                                                                     یکی از این مفاهیم کلمه فاصله است که با توجه به جایگاه و زمانش باید مورد بررسی قرار گیرد نگارنده مفهوم فاصله را از دو زمان و دو جایگاه  بررسی میکند:

1- فاصله به معنایی جدای خانواده ها از هم در مقابل مفهوم صله رحم 

مسله خانواده نه تنها در اسلام بلکه در تمامی ادیان ابراهیمی مورد توجه قرار گرفته و تمامی دستورات بر  قوت و ارتقا آن  تاکید داند  و اساسا نابودیی آن یکی از اهداف استعمار برای ویرانی جوامع اسلام قرار گرفته است لذا فاصله بین اعضای خانواده مسله ای نادرست و تبعات منفی برای افراد جامعه و تمدن اسلامی در پی دارد

2- فاصله بین متدینین با غیر متدینین در موردی که احتمال تاثیر منفی بر دین داران هست

این هم یک نوع از فاصله است اما فاصله ای که مورد تایید است با این  بیان که  در مواردی که مسلمانان خصوصا جوانان هنوز به طور صحیح و عقلانی مفاهیم اسلامی را خوب تعقل نکرده اند و همانند  میخی پولادین اسلام بر  قلب آنان نفوذ نکرده سعی در مناظره و مقابله  با جریانات مخلالف اسلام و انقلاب اسلامی کنند  که به  دلیل عدم آشنایی با مفاهیم اسلامی دست به افراط و تفریط میزندد که نمونه این چنین افراد بسیار مشاهده شد. لذا به طور کلی به فرموده شهید مطهری میتوان گفت اسلام به عنوان جامع ترین دین آسمانی با مقتضیات زمان پیش میرود و اسلام شناس واقعی کسی است که ابتدا اسلام را خوب بشناسد و بعد  عارف به زمان خودش باشد در آخر این نکته قابل توجه هست که فاصله در اسلام  معانی مختلفی دارد  مثل فاصله طبقاتی که در مقاله بعد به بررسی آن خواهیم پرداخت

چکار کنیم عاقل باشی؟

        آدم های عاقل یه ویژگی خاص  ندارند  شاید به یک  ویژگی معروف شده باشند اما موفقیت  مجموعه ای از ویژگی هاست که جمع آنها باعث عاقل شدن و موفقیت  میشود یکی از این ویژگی ها راز داری است . راز داری مدل های مختلفی دارد مثلا یکی این که هر حرفی را که می شنویم سریع باور نکنیم و سریع انتقال ندهیم طوری که بشود شایعه و مشکلات زیادی را برای ما و جامعه پیش بیاورد اصطلاحا بشود یک کلاغ  چهل کلاغ   قسم دیگر اینکه آدم بداند کجا چه حرفی را بزند و کجا چه حرفی را نزد که قسم دوم  شاید مهمتر  و خود یک قسم  راز داری است  که چه بسا زبان سرخ سر سبز دهد بر باد اما یک مدل راز داری هم هست که اگر انسان ها پایبند به آن باشند مشکلات بسیاری  از مردم و جامعه حل میشود و آن این هست : اسراری که دوستان برای دوستان  خود  در موارد دردو دل میگویند یا مردم به مشاورانشان می گویند سریع انتقال ندهند و  پیش خودشان نگاه دارند چون میشود در مواردی که انسان دچار مشکلات روحی میشود حرف های را بزند که شاید از قصد و به طور جدی نگفته باشد صرفا برای تخلیه روحی  باشد که گفته باشند و مخاطب به صورت جدی و نیت دار بپندارد و آن را به سایرین انتقال دهد که باعث کدورت ها و مشکلات شود.  در کل امیرالمومنین یکی از نشانه های انسان عاقل را رازداری می داند و می فرمایید : صدرالعاقل صندوق سره  که یعنی سینه خردمند صندوق راز اوست.نهج البلاغه حکمت ششم

رمضان

خدا را شاکریم که توفیق درک ماه رمضان دیگری را به ما عنایت نمود. ان شاء الله این ماه رمضان، ماه سلامت، امنیت، آرامش، آمرزش و ماه پیوند با ولایت باشد. بیاییم با گوشه ای از برکات این ماه عزیز آشنا شویم.

ماه مبارک رمضان، ماه گسترش سفره است.
آن هم چه سفره ای! رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: «تاکنون این سفره را نه کسی دیده، و نه کسی شنیده و نه به قلب کسی خطور کرده است. برسر این سفره فقط یک گروه می نشینند. این گروه فقط روزه دارها هستند.[1]

سفره ای که یک ماه گسترده و همه چیز در آن فراوان است، اگر انسان نتواند از این سفره بهره ببرد، خیلی غافل و مغبون است.

ماه رمضان، ماه فرصت
ماه رمضان، ماه فرصت یابی است.
1- ماه فرصت آشتی با خدا است؛ ماه ازدیاد تقوا و ماه تقویت اراده است. آن هایی که می گویند: به خدا قول می دهیم که دیگر گناه نکنیم، اما زیرش می زنیم؛ می توانند در این ماه عزیز اراده خود را تقویت کنند. شما که روز ماه رمضان از همسر حلالت اجتناب می کنی، پس می توانی از زن حرام در غیر ماه رمضان هم اجتناب کنی. تو که اراده ات، اراده است به خصوص هنگام غروب که چشمت سیاهی می رود، نزدیک آب نمی روی! پس می توانی دنبال مواد مخدر نروی، می توانی دنبال لقمه حرام نروی، می توانی دنبال شراب نروی.

 حدیث از پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم است که می فرماید: هرگاه «صائم»و روزه دار در جواب کسی که به او فحاشی می کند، بگوید: «إنّی صَائِمٌ، سَلامٌ عَلیک» ببخشید من جوابت را نمی دهم، فرمود: این در واقع حجابی از نور است که به شکل مانع و سدّی از رحمت خدا می آید و او را از آتش باز می دارد.[2] می گوید: او خودش را کنترل کرد. ماه رمضان فرصت تقویت اراده، فرصت حسن خلق و حسن برخورد است.

2- ماه فرصت نظم و برنامه ریزی است؛ به موقع بیدار شویم، به موقع بخوریم و به موقع بیاشامیم.

عظمت ماه رمضان
پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند: اگر بنده ارزش ماه رمضان را می دانست، آرزو می کرد که سراسر سال رمضان باشد. [3] لذا بزرگان ما مقید بودند روز اول ماه رمضان دو رکعت نماز شکر بخوانند که خدا را شکر زنده ماندند و ماه رمضان را درک کردند.