یاداشت چهل پنجم: من به شما انسان ها هوش دادم و به تمام مخلوقاتم گوش

هیچ چیزی در عالم نیست مگر اینکه برای ما کارآمد است و هیچ چیزی در عالم نیست مگر اینکه خداوند آن را برای ما رام نکرده  باشد، نه اینکه خودمان رام  کرده باشیم. خداوند رام کننده هست  ما باید از این مسئله استفاده کنیم ﴿سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ وَ مَا فِی الأرْضِ﴾

هرچه  در آسمان است هرچه  در زمین است ، هرچیزی که بالای آسمان است هرچیزی که زیر زمین  است هرچیزی که  زیر دریا است  همه  و همه را  خداوند برای ما رام کرده است.  مثل یک کشاورز ماهر، آبی که از بالای کوه می‌آید نمی‌گذارد هرز برود آب که از بالا می‌آید به پایین بخواهد برود این برخلاف طبع او نیست، این نمی‌خواهد فشاری بر آب وارد کند که آب بالا برود، آب می‌خواهد پایین بیاید جاری هم بشود میل اوست؛ منتها این کشاورز نمی‌گذارد این هرز برود، می‎برد زیر درخت، این را می‌گویند  هیچ چیزی را خدا مجبور نمی‌کند، چون با طبع او کار می‌کند. تسخیر اصلی به عهده اوست به ما گفت برای شما مسخّر کردم.

هیچ موجودی نیست که بشر بخواند از آن استفاده بکند و نشود، ﴿سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ﴾. اینکه می‌بینید الآن کلّ این منطقه‌های آسمانی را مثل زمینی جاده درست کردند دارند می‌روند، همین است. دریا را جاده درست کردند دارند می‌روند همین است. دریا می‌شود مسیر، آسمان می‌شود مسیر، زمین می‌شود مسیر، تحت الارض می‌شود مسیر، فوق السّماء می‌شود مسیر. ﴿سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ وَ مَا فِی الأرْضِ﴾، چنین خدایی حق دارد به ما بگوید: ﴿فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ﴾،

بعد فرمود اینها را من برای دکور خلق نکردم، اینها نعمت هستند و اینها را برای شما خلق کردم. هم به شما هوش دادم، هم به اینها گوش؛ هم به اینها گفتم گوش کن ببین انسان چه می‌گوید هم به شما هوش دادم که از اینها بهره ببرید، ﴿سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ وَ مَا فِی الأرْضِ﴾؛ لذا افرادی که حضور پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) مشرف می‌شدند معرفی می‌کردند که فلان شخص کشاورز است، فلان شخص دامدار است، فلان شخص فلان کار است، فلان شخص فلان کار است، اگر نوبت به کسی می‌رسید که او کاری نداشت تا معرفی بکند، «سقط من عینه»؛ این مرد بیکار از دو چشم پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) می‌افتاد و حضرت با احترام به او نگاه نمی‌کرد. آدم می‌شود بیکار؟!

در عاشقی آن جا که ورا پای مرا سر ٭٭٭ در بندگی آن جا که ورا حلقه مرا گوش

این حرف همه موجودات است. هر جا حلقه باشد گوش ما آن‎جاست. هر جا پای پروردگار الهی باشد که پا ندارد سر ما آن‎جاست.

در عاشقی آن جا که ورا پای مرا سر ٭٭٭ در بندگی آن جا که ورا حلقه مرا گوش

پی نوشت:

سوره لقمان آیه20

سوره الرحمن

بحار جلد 100 صفحه 9 - جامع الاخبار صفحه 39

دیوان سنایی غزل 209 

یاداشت پنجاه و چهارم: علوم انسانی اسلامی

سوال : منظور از علوم انسانی اسلامی چیست؟

جواب : علوم انسانی اسلامی این است که کلّ نظام را خدا خلق کرد، انسان را خدا خلق کرد، رابطه انسان و جهان را خدا خلق کرد او باید بیان کند که انسان چگونه با خودش رفتار بکند، با جهان رفتار بکند، با یکدیگر رفتار بکند، هم جهان را به او معرفی می‌کند براساس علوم تجربی و غیر تجربی، هم خودش را به او معرفی می‌کند به عنوان علوم انسانی، هم بهره‌برداری او از این نظام را به عنوان علوم تجربی. این نظام را فقط او باید معین کند؛ منتها منبع معرفتی یا عقل است یا نقل معتبر؛ اما منبع هستی‎شناسی فقط اوست و لاغیر! اوست که بالاخره جهان را آفرید انسان را آفرید.                                                                          این مثال الآن تقریباً چهل سال است که دست به دست دارد می‌گردد، کمتر کسی است که این مثال را نشنیده باشد، الآن کسی که تلویزیون اختراع کرده، رادیو را اختراع کرده، یخچال را اختراع کرده، ماشین را اختراع کرده بروشوری دارد که از این بروشور باید بفهمد که ماشین چه هست و چگونه باید از آن استفاده کرد! این قرآن ـ معاذالله ـ به منزله بروشور است که از این جهان چگونه استفاده بکنیم، از انسان چگونه استفاده بکنیم، از یکدیگر چگونه استفاده بکنیم، ارتباط ما با جهان چگونه باشد! یعنی آن کسی که انسان را خلق کرد، آن کسی که جهان را خلق کرد، بروشوری نباید داشته باشد که این چیست؟ این همان قرآن است.

یاداشت پنجاه سوم : ترازو

  هرچی  یه آدم بزرگ تر میشه حرف هاش هم بزرگ و بزرگتر میشه بنابر این  حرف های  خدا باید مهمترین حرف ها باشه 

خدای بزگ ما میفرمایید: 

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ

که یعنی :  اولا ما برای هر مردمی  یک فرستاده و پیامبر ارسال کرد

بعد : این پیامبران به همراه حجت و دلیل روشن فرستاده شد

بعد: علاوه بر این حجت روشن همراه  با پیامبرانمون کتاب هم ارسال کردیم

و در آخر : که مهمترین قسمت مورد نظر بحث ماست  میفرمایید   ما علاوه بر پیامبری که حجت روشن دارد کتاب دارد ترازو هم فرستادیم 

چقدر جالبه این ترازو که تو همه مغازه هاست خداوند داخل حرفاش کنار پیامبر و قرآن و اینها آمده

نکته اخلاقی : ترازو یکی از نشانه های حساب و کتاب است  که یعنی برای خدا حساب و کتاب مهمه هم حساب بنده ها با خودشون هم حساب بنده ها با خودش

یاداشت پنجاه دوم: حق مردم را بدهیم

به طور کلی  اسلامی  به   دو محدوده  تقسیم   میشود :

یک:  حوزه توحید است  که میشود  ملی و محلی  مثلا  ارتباط مسلمان با مسلمان یا مسلمان با کافرانی که در محدوده توحید زندگی میکنند

دو:  حوزه بین المللی و و جامعه بشری است اعم از اینکه  مُلحد باشند یا  وثنی و غیرش 

قرآن کریم در هر دو محدوده میفرمایید : لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ  که یعنی از اموال مردم کم نگذارید 

 قرآن میفرمایید حق هیچ کسی را کم نگذار ! ما چه کار داریم که آن طرف کمونیست است یا غیر کمونیست ، جنس فروختید باید سالم بفروشید. این دین می‌شود دین جهانی. پول مردم را باید بدهیم! اگر چیزی از کسی خریدیم، باید به همان اندازه بدهیم.                                                                                                         یک وقت کسی می‌خواهد تدریس کند،  می‌خواهد تألیف کند،  می‌خواهد سخنرانی کند، بی‌مطالعه بخواهد حرف بزند این قرآن می‌گوید این کار حرام است.             شما وقت مردم را برای چه داری می‌گیرید؟ آیه لاتبخسو نفرمود ای مسلمانان! نفرمود ای یهودیان! نگفت خوراکی! نگفت کشاورزی یا دامداری!  مگراز شیء جامع‌تر داریم؟ نه! هیچ کلمه‌ای جامع‌تر از کلمه شیء نیست. این هم جمع بسته شد، از اشیا بالاتر که نداریم. فرمود هیچ چیز مردم را کم نگذارید. حالا اگر چه حوزه چه دانشگاه کسی، استادی رفته درس بگوید بی‌مطالعه، این آیه می‌گوید این کار حرام است. سخنرانی می‌خواهد بکند، تکرار می‌خواهد بکند، بی‌فایده حرف بزند، این آیه می‌گوید این حرام است. جلسه‌ای را می‌خواهد اداره کند، مطالعه قبلی نکرده، فرصت مردم را دارد تلف می‌کند، این آیه می‌گوید حرام است.           ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ﴾، چه مسلمان چه کافر، شما می‌خواهی حرف بزنی، همایشی هست یا سخنرانی هست، یکجا می‌خواهی درس بگویی، یکجا می‌خواهید مشورت بکنی، یکجا می‌خواهی اظهار نظر بکنی، هیأت امنای مسجدی هستی، از این جامع‌تر که فرمود: ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ﴾، آن وقت زیر مجموعه آنها سوره مبارکه «الرحمن» است، زیر مجموعه این اصل کلّی سوره مبارکه «مطفّفین» است خرید و فروش، کالا، تجارت، هر پیمانی با هر کسی بستی، به اندازه کافی وفا بکن! ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ﴾.