یاداشت دویست سی سوم : بازی

تا به حال دقت کرده اید که کودکان و خردسالان وقتی گرم بازی میشوند از همه چیز غافل  می شوند مثلا اگر قسمتی از بدنشان زخم شود یا تکه ای از لباسشان پاره بشود هیچ متوجه نمی شوند گویی ذوب در بازی خود شده اند 

زندگی دنیا با تمام لذت هایش که عبارتند از مال فرزندان همه و همه لهو و لعب هستند اگر در راهی غیر از راه خدای متعال مصرف شوند

یاداشت دویست سی دوم : معیار انتخاب اسامی سوره های قرآن

سوال : معیار نامگذاری سوره های قرآن چیست ؟

جواب :  اسم بعضی از سوره های قرآن کریم «عَلَم» رسمی است؛ مثل «فاتحة الکتاب»، و یا سوره «یس» قسمتی دیگر سوره های هستند  که نام‌های آنها در روایات اهل بیت(علیهم السلام) به عنوان تَسمیه آمده است، اما قسمت بسیاری از اسامی سوره های قرآن کریم جزء «عَلَم بالغَلَبَة» ‌هستند، مثل سوره «انعام», سوره «فیل» و سوره «عنکبوت»؛ یعنی سوره‌ای که جریان فیل در آن مطرح شده است.

 تفسیرهایی که برای شیعه یا سنّی است و برای قبل از هزار سال است، آنها وقتی می‌خواهند سوره مبارکهٴ «عنکبوت» یا «بقره» را تفسیر کنند، می‌گویند: «فی تفسیرة السورة التی یذکر فیها البقرة». مرحوم سید رضی و سایر آقایانی که در این حدّ از عصر خودشان هستند معمولاً نمی‌گویند تفسیر سوره «بقره»، بلکه می‌گویند «و من السورة التی یذکر فیها البقرة»[1] یا «و من السورة التی یذکر فیها الأنعام».[2] سوره «بقره» با این همه معارف بلندی که دارد، به نام «بقره» نام‌گذاری شود، خیلی وجهی ندارد یا سوره «فیل» یا سوره «عنکبوت» و مانند اینها. بنابراین نام‌گذاری بسیاری از این سُوَر به عنوان «عَلَم بالغَلَبَة» است

پی نوشت :

[1]. تلخیص البیان، ص113.

[2]. تلخیص البیان، ص136.

یاداشت دویست سی یکم : سینمای ما سینمای آنها

چند روز پیش فیلمی را از شبکه نمایش دیدم که موضوعش زندگی وکیلی را نشان میداد که پس از گذران شرایط سخت باز بذر امید در وجود او رویاده شد و از پس شرایط سخت برآمد. دیدن این فیلم این سوال را در ذهنم ایجاد کرد که چرا ما در سینمای خودمان چنین فیلم های نداریم؟ چرا ما به مسئله امید و تلاش برای رسیدن به آرزوها کمتر پرداخته ایم؟

از آمار و ارقامی که هرازگاهی در روزنامه ها یا سایر مجلات درج میشود به این نکته به راحتی میتوان دست یافت که جامعه غربی درگیر مشکلات شدید آسیب های اجتماعی است آسیب های که کمترین آن اعتیاد یا آسیب های جنسی است اما هنرمندان آن  خصوصا سینماگران آن با توجه به هنر خود مسائل امید در زندگی وبازپروری را در  چگونه در جامعه خود پمپاژ می کنند؟

 اینکه در غرب هنرمندان رسالت خود را فهمیده اند و نقش خود را در قافیه خوب شناختند مسئله کوچکی نیست در حالی که وقتی به سینمای خودمان می نگریم به این نکته می رسیم که به جز عده خاصی از گارگردانان شریف که در سال به جز چد فیلم معدود با موضوعات انقلاب شهدا و فضای جنگ تعداد معدودی فیلم خوب می سازند سایرین یا فیلم های طنزی را می سازند که درون مایه اصلی آن استفاده از کلمات و جملات دو یا چند وجهی است که اصطلاحا در عرف جملات کمر به پایین نامیده میشوند و صرفا فیلم بفروش نامیده میشوند لذا خنده که در این دسته از فیلم ها به مخاطب دست می دهد خنده ایست که خواست گاه آن مسائل جنسی است  تا درون مایه طنز و یا عده دیگری از سینماگران به ساخت فیلم های تلخی از جامعه ایرانی رو آورده اند که کشور و مردم شریف ایرا را طوری به تصویر کشیده اند که گویا کشور جهنمی است که هیچ قسمتی از دنیا چنین شرایطی را ندارد.

هر عقل سلیمی با دیدن چنین فیلم های و با شناخت اندکی  از جامعه ایرانی به این نکته دست می یابد  که هدف از ساخت چنین فیلم های ارائه به جشنواره های آمریکایی و اسرائیلی است برای خوش خدمتی و رسیدن به مبلغ اندکی پول و شهرت

آری سینمای ما سال هاست که درباره الی مشغول ساخت فیلم است سینمای ما باید از این رخوت و سیاهیی که در اتخاب موضوع است دست بردارد و به مسئله امید در زندگی توجه بیشتری کند.   

یاداشت دویست سی هم : به شما پیغام داد تا شما را مظهر اسم های بزرگ خودش کند

ملّتی که جیبش خالی است کیفش خالی است  هرگز عزیز نخواهد بود. 

 تعبیرات قرآن کریم تعبیر عادی نیست که بخواهد مطلبی را بفهماند.قرآن مطلب را با راز و رمزش بیان می‌کند. همه ما می‌دانیم که کسی که جیبش خالی است دستش هم  میشود تهی  لذا در زحمت است  تعبیر قرآن کریم این است که اگر کسی جیبش خالی است گرفتار املاق میشود.

 مسئله املاق که تعبیر قرآن کریم این هست که ملّتی که جیبش خالی است،  گرفتار تملّق و چاپلوسی و زیر دستی و حرف این را گوش بده و حرف او را گوش بده هست. ملّت گرسنه اهل املاق است، اهل تملّق است. اهل چاپلوسی است، هر روز به دنبال کسی است. 

اینها را ذات اقدس الهی بیان کرده، فرمود آن‎ خدای که مَلِک است پیام داد تا شما مظهر مَلِک بشوید. آن‎که قدوس است نامه فرستاد تا شما مظهر قداست بشوید. آن‎که عزیز است شما را دعوت کرد تا مظهر عزت بشوید. آن‎که حکیم است پیام خصوصی فرستاد تا شما حکیم بشوید. اما نگویید خدا حکیم است بالذات، ما هم حکیم هستیم بالعرض! بگویید خدا حکیم است بالذات، ما خلیفه او و آینه‌دار جمال و جلال او هستیم این آینه را او به دست ما داد، ما عزت او را نشان می‌دهیم. فرمود: ﴿الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمیعاً﴾؛[15] در سوره مبارکه «بقره» هم فرمود برای شما روشن می‌شود که ﴿أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمیعاً﴾،[1] 

پی نوشت :

1. سوره نساء، آیه39؛ سوره یونس، آیه 65